Avonturen & avonduren

ANDREA CROUCH
Vele jaren geleden, het was in 1976 traden ‘Andrea Crouch & his discipels’ op in de Vlaardingse stadsgehoorzaal. De band was in die tijd zo enorm populair en ook wij hadden alle LP’s van deze fantastische band.Liedjes als “To God be the Glory”, “Soon and very soon”, “The Blood”, “Tell them” etc, etc waren in de 70-er jaren razend populair en ook wij, toen Efi en ik nog deel uit maakten van de Country formatie “The Lightbearers” hadden heel wat songs van Andrea Crouch in ons repertoire.

Jong en brutaal (we noemden dat vroeger vrijmoedig) als we waren wisten John Gosselaar en ik dat Andrea Crouch en z’n discipeltjes logeerden in het Vlaardingse Deltahotel. De volgende morgen reden John (de leider en zwager) en ik met onze oude Lightbearersbus met kapotte uitlaat (wat een herrie) naar het Deltahotel. Toevallig zat Andrea te ontbijten, maar z’n manager, een Hollander en z’n naam vergeten, was niet blij toen hij ons zag en wilde ons weg sturen. Maar Andrea hoorde dat en wenkte dat we naar hem toe moesten komen. Trillend van nervositeit gaven we Andrea, z’n tweelingzus, zangeres Sandra en de drummer Bill Maxwell een hand. Toen brak het ijs… We moesten zitten en dronken koffie en hadden leuke gesprekken. Z’n manager hebben we nooit meer teruggezien.

Een recente foto van Andrea Crouch tijdens een optreden in het World Forum in Den Haag. Binnenkort zullen we een paar foto’s plaatsen van een ontmoeting met Andrea in Jakarta. Op YouTube zijn veel van zijn schitterende songs te beluisteren.

Op een gegeven moment vertelde Andrea Crouch dat hij net een gloednieuwe LP (nu op CD) had gekregen van hemzelf en vroeg nota bene of hij naar ons huis mocht komen, zodat hij op m’n platenspeler naar z’n nieuwe product kon luisteren. Ik scheet bagger, want de wereldbekende zangeres Sandra Crouch vroeg in de lobby van het hotel of ze met mij mocht meerijden naar huis. Ik dacht o nee, in Amerika hebben ze allemaal onwijs grote auto’s en ik heb een ‘lelijke eend’ die hobbelt,een partij herrie geeft, wipt en tocht. Het leek even een nachtmerrie… Even later in m’n auto bleef ze maar lachen, zo’n leuk model had ze nog nooit gezien. Ik had een hoofd als een kreeft… Uiteindelijk kwamen ze bij ons thuis en het ijs was echt gebroken. Ze luisterden naar hun nieuwe LP, dronken koffie en Efi stelde voor om bij ons te lunchen en gebakken kip te eten. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd!! Het werd een dolle boel. We hebben thuis een zwarte Kawai vleugel staan en Andrea Crouch bleef piano spelen en wij zingen. Wat had ik een medelijden met onze buren…

Daarna is de vriendschap altijd gebleven en zien elkaar regelmatig. Toen we afgelopen november/december in Jakarta waren voor een Fire-Conferentie hoorden we dat ’toevallig’ ook Andrea Crouch in Jakarta was voor een paar grote Gospel / Jazzconcerten. We hadden een heerlijke ontmoeting met Andrea in z’n suite in het Hilton Hotel, dronken wat, aten wat en baden met elkaar. Dezelfde avond kregen we vrijkaarten voor het concert en Efi en ik schreeuwden nog net zo hard en uitbundig tijdens z’n concert in Jakarta als ruim 30 jaar daarvoor in de Vlaardingse stadsgehoorzaal.

Wat is het heerlijk om soms bekende aanbiddingsleiders te ontmoeten en hen te respecteren voor wat ze doen in het Koninkrijk van God!!

Samen met Michael W Smith en met Bill & Gloria Gaither…

Efi en ik zijn aan worship verslaafde zangers en evangelisten. Heerlijk om onze lieve Abba te aanbidden en Hem je liefde en dank te tonen. Regelmatig komt het voor dat we ook andere worshipleaders ontmoeten, want… soort zoekt soort!!.